• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar

Reisblogs van Machteld

Op zee

19 februari 2021

Hoe weet je de weg op zee, kapitein? 

Hoe weet je waar je moet zijn? 

Daar is nergens een huis, daar is nergens een straat,


daar is nergens een bord waar een naam op staat 

van de stad waar je morgen moet zijn. 

Hoe weet je de weg, kapitein?

Willem Wilmink 

Sinds kort ben ik kapitein op zee. Daarmee sta ik in de traditie van mijn opa, die als schipper langs de kusten van Duitsland, Denemarken en Zweden voer. 

In de diepte van de zee zwemmen haaien, ik zie ze niet, maar ze zijn er wel. Aan de oppervlakte spoelen emoties over het dek. Mijn taak als kapitein is om in dit tumult te navigeren. De haven waar ik naar onderweg ben heet Gezondverderleven. Maar eerst moet ik door de zee waarvan de naam nog niet 100% vaststaat, maar die waarschijnlijk kanker heet. Ovariumcarcinoom.  

In het begin van mijn reis is het mijn taak om slecht nieuws te brengen. Kinderen en zus worden als eerste geïnformeerd. Ik maak me zorgen om hen en moet vertrouwen op hun veerkracht. 

Familie, vrienden en collega’s. Wie vertel ik het slechte nieuws? Hoe doe ik dat en vooral ook wanneer? Ik verwacht reacties en put daarbij uit eigen ervaring: ongemak, lief, met de mond vol tanden, ontroerend, met goed bedoelde adviezen, eigen ervaringsverhalen. Hoe hou ik koers in deze tegenstroom?

Sinds het begin van deze reis zorgt de scheepskok dat de boel hier aan boord draaiend wordt gehouden. Hij chauffeert en kookt en serveert wijn op dinsdag. Hij grijpt elk excuus om van vaste gewoonten af te wijken. Zijn kalme aanwezigheid is een baken op deze zee. 

Huisarts en gynaecoloog zijn beide mijn kompas, de 1 vertrouwd, de ander nieuw. De gebruiksaanwijzing moet ik nog doorlezen, maar tot nu toe lijkt hij scherp gekalibreerd. Voorlopig wijzen beide in dezelfde richting. 

Scheepsberichten en monsterboekjes zijn ruim voorhanden maar nog niet geraadpleegd. Boeken, sites, blogs, ik laat ze nog even ongelezen. 

Op mijn baken na, is er nergens een huis, nergens een straat, nergens een bord waar de naam op staat van de stad waar ik morgen moet zijn. Of ik in de haven van mijn bestemming aankom is ongewis. Ik ben aan de goden overgeleverd. 

  • « Ga naar Vorige pagina
  • Go to page 1
  • Interim pagina's zijn weggelaten …
  • Go to page 43
  • Go to page 44
  • Go to page 45
  • Go to page 46
  • Ga naar Volgende pagina »

Primaire Sidebar

Alle reisblogs

Het begin

Op zee

Kan ik iets voor je doen?

Diepte

mama

Belangrijk

Terugblik van Wouter

Lente

Rudi

We nemen u mee

Geduld

Afwasmachine

So far so good (Rudi)

Operatie

De uitslag

8 mei

God missen

Z11 (Rudi)

Ode aan Claire

Chemotherapie, een drieluik

Chemotherapie hoe werkt dat?

Het nu en de toekomst

Verjaardag

Coronavrijheid

Lieve Machteld,

Een monster onder mijn bed

Lieve Jacqueline

Angststoornis

Tussengebied

Een nieuwe bocht

Het vervolg

Een dapper besluit

Oblomov

De zwarte spin

Afscheid

Innerlijke rust (is soms ver te zoeken)

Die andere nare ziekte

Oktober

2024

Precies goed

Meebewegen ’24

Hoop

Mijn graf

Zin in morgen

Zo hevig in leven

Sicco

Wil je reageren? Stuur Machteld een app-je (06 38 60 77 04) of mail (machteld.vanderveen@gmail.com).