Kan ik iets voor je doen?
Kan ik iets voor je zijn?
In dit wrange seizoen
met zijn kruipend venijn
De Dijk, van het album Scherp de zeis
“Kunnen we iets voor je doen?”, vragen de huisgenoten aan mijn zoon als hij vertelt dat er ernstige aanwijzingen zijn van mijn ziekte. “Iedere week mijn schoonmaaktaak overnemen en dagelijks mijn afwas doen”, suggereer ik als antwoord. Hij vindt het geen goed idee.
In deze eerste week waarin een vermoeden nog geen diagnose is, informeer ik af en toe iemand in mijn omgeving over wat er aan de hand is. Het voelt alsof ik een steen door de ruit gooi. Iedereen reageert geschokt, soms begint iemand te huilen. En ik, ik klets me er zo maar een beetje doorheen. Opeens realiseer ik me dat het voor de ander een dag was waarop er chaos ontstond over de avondklok, ingesteld vanwege de Corona-pandemie voordat ik belde. Een dag waarop werd teruggedacht aan een weekend met schaatsplezier. Een dag waarop de lente verwelkomd werd, eindelijk een beetje licht in deze donkere tijd. En toen ging de telefoon of de deurbel of kwam er een appje en werd het de dag waarop je hoorde dat…
Er zijn ook mensen die in deze week nog in zalige onwetendheid zijn. Met hen maak ik afspraken voor volgende week of de week daarna en ik weet dat het ongewis is of ik ze na zal komen. Het lijkt op de eerste maanden van een zwangerschap: er is iets wezenlijks in mij, je ziet het niet, maar het is er wel. Ik vul een datumprikker in en zet overal groene kruisjes. Ik kan altijd, maar zal waarschijnlijk vaak afhaken de komende tijd. Met een man of 7 bespreken we een boek via Zoom. Het leidt tot ontboezemingen, maar ik koester me in de “ik ben nog gewoon Machteld met wie niks aan de hand is-modus”.
In het studentenhuis van mijn zoon gaat de geplande alternatieve carnavalsviering gewoon door en hij is erbij. Hij voelt zich hooguit ongemakkelijk omdat hij van boven de rivieren is en geen carnavalstraditie heeft. Misschien is dat wel het beste wat je doen kunt: gewoon doorgaan met je leven en er plezier in hebben.
Ik ben er
En als het dan zo is
leg ik mijn pad naast het jouwe
en loop ik met je mee
Ik was nog naar de goden
of ze iets konden regelen
zo werkt dat niet
zeiden ze
Maar wees gerust
laat zijn
zie je hart
dat luisteren kan
het weet dat de rivier
haar bochten neemt.
Gerdine Smit
Bij deze blog vroeg ik de lezers om een nummer toe te voegen aan mijn hulplijn op Spotify. Zo ontstond mijnSpotify lijst: Machtelds hulplijn met een grote diversiteit aan muziek. Tijdens mijn ziekte ontdekte ik hoe troostend muziek kan zijn.