Aan mijn bestek
Adieu messen en vorken, ik was jullie nooit meer af.
Het is uit tussen ons. Geen toegewijd leuteren meer
tussen zachte doeken, ik stop jullie als lastige kindertjes
in een crèche, ik ben blij dat ik jullie heb,
o, ik zou jullie niet willen missen! maar nooit
meer zullen jullie als bekenden door mijn handen gaan.
Handenbindertjes! Voortaan zijn jullie vaat.
Hoor eens, we moeten redelijk zijn. Het gaat niet aan
die conversaties na het ontbijt, hoe was de pap,
maakte het ei erg vlekkerig, is er niet al te hard
op je gebeten en was de rabarber verfrissend?
Wij moeten niet kinderachtig zijn. Warme sopjes
hebben hun tijd gehad. De wereld eist ons op
voor gewichtiger zaken. Mijn persoonlijkheid
bijvoorbeeld, moet nog ontplooid. Dat
kan natuurlijk niet met jullie, of met de kopjes.
Judith Herzberg
De wereld eist ons op voor gewichtiger zaken. Dat is een understatement als je naar het nieuws kijkt. Vrijdagavond zag ik de beelden van het UMCU waar ze bezig zijn met het uitstellen van geplande operaties om ruimte te maken voor Covid patiënten op de IC. De gedachte overspoelde me dat dit iets zou kunnen betekenen voor de geplande operatie op 8 april 2021. Een datum die ook zonder uitstel al te ver in de toekomst ligt. Deze onzekerheid hield me uit mijn slaap. De volgende dag stond ik vermoeid op. Gelukkig hebben we een vaatwasser en hoef ik mijn energie niet te besteden aan de afwas.
Niet alleen de vaatwasser biedt hulp in deze bange tijd. Ook de kaartjes, appjes, wandelingetjes, gesprekjes, kaarsjes, de muziek op mijn hulplijn op Spotify (meest recente toevoeging Slapeloze nachten) en de liefde en het medeleven dat daaruit blijkt zijn hartverwarmend. Ik voel me deel van een groter geheel. Het maakt dat ik deze tijd als mooi en betekenisvol kan ervaren.
Betekenisvol is ook het uitblijven van medeleven van iemand van wie ik meer had verwacht ook al hadden we nooit zo’n goed contact. Ik ben altijd geneigd te denken dat het aan de ander ligt. Niets menselijks is mij vreemd. Vannacht schreef ik hem een brief. Het dwong me om zorgvuldig te formuleren en ook zelf verantwoordelijkheid te nemen en mijn eigen aandeel onder ogen te zien. Het hielp om dat te doen en mijn grens te bepalen. Je zou kunnen zeggen dat mijn persoonlijkheid vannacht weer een stukje verder ontplooid is. Het kost de nodige energie dat nachtwerk, maar gelukkig hebben we een vaatwasser.
PS: vandaag, op 31 maart ben ik gebeld dat de operatie definitief op 8 april plaatsvindt.