Misschien is het nog wat vroeg voor een terugblik, maar ach Toch wil ik vastleggen wat ik voel, voelde, denk, dacht. Misschien dat ik door mama’s schrijf-ijver ook steeds beter wordt als kankerschrijver
De eerste week vol volatiele onzekerheid lijkt het nog één grote absurditeit Dan mag alle afleiding er zijn
Dan is ‘s weekends praten fijn Want wat denken pap en Sicco er van? En wat is eigenlijk mama’s plan?
Nu al een week een heel raar gevoel
Er zijn van die gevoelens een heleboel.
Want sinds de uitslag ben ik vooral opgelucht.
Toch ben ik later ook weer wat beducht.
Want ook nu bekend is dat het kanker is
blijft de toekomst enorm ongewis.
Een ding weet ik zeker wel
Of ik nu bij ze ben of ze bel
Mijn ouders gaan lekker hun eigen gang
Naar getallen en kansen hebben ze geen drang
Daarin herken ik dat ik wat anders ben
Ik ben best wel informatie-fan
Ook al bieden cijfertjes misschien schijnzekerheid
En doen ze niks voor je gezondheid
We vertellen het nieuws aan steeds meer mensen
Die ons dan natuurlijk alle sterkte toewensen
Soms ben ik verbaasd over hoe makkelijk ik het kwade verhaal vertel
Misschien wel dankzij alle luisteraars en lezers, dus dankjewel.